Recensie door Hettie Marzak
Monique Wilmer-Leegwater is een van de dichters die zich verenigd hebben in de Klimaatdichters, een beweging van Nederlandse en Vlaamse woordkunstenaars die met hun poëzie aandacht vragen voor een klimaatvriendelijke wereld. In haar debuutbundel Wisselplaats is haar liefde voor de natuur dan ook sterk aanwezig. Ze onderzoekt de relatie van de mens tot de natuur en vooral de verhouding van de mens tot de dieren. In het eerste gedicht van de afdeling ‘Niet van deze wereld’, dat dezelfde titel draagt als de bundel, geeft ze aan hoe belangrijk de dieren voor haar zijn: ‘(…) Mensen / zie ik over het hoofd, dieren niet, geen dieren. Lees hier verder…
Recensie door Jan Stoel
Wisselplaats is de debuutbundel van Monique Wilmer-Leegwater-Leegwater (1966). Ze is geen onbekende in de wereld van de poëzie. Haar gedichten werden opgenomen in diverse bundels en ze zet zich in voor het poëzie-tijdschrift Meander. Zij is aangesloten bij de Klimaatdichters, een snel groeiend collectief van Vlaamse en Nederlandse woordkunstenaars die met poëzie strijden voor een klimaatvriendelijke wereld. Er zitten grote namen bij deze klimaat dichters; Maud Vanhauwaert, Moya De Feyter (bij haar ontstond het idee net na de uitbraak van corona), Joke van Leeuwen, Vrouwkje Tuinman, Els de Groen en Daniel Billiet om er maar een paar te noemen. “We zijn lyrisch over de natuur en ziedend over de destructie. We zetten de schoonheid van de taal in voor bewustwording. We geloven in poëzie als verzet tegen klimaatmoeheid”, staat in het manifest van de Klimaatdichters te lezen. En Wilmer-Leegwater doet in haar debuutbundel volledig recht aan dit manifest in een uitermate rijke bundel. Lees hier verder…